jak przemówić do rozumu...

Aga&Luna

Mam... problem. A dokładniej... codziennie chodzę do mamy i dziadków (mieszkają razem). Lunę zabieram oczywiście ze sobą. Mama i babcia zaproponowały mi, że gdy wychodzę, mam przyprowadzić Lunę do nich, szczerze jest mi to na rekę. Luna już zostawała sama wielokrotnie w domu, co prawda nie na długo, ale zostawała. Od jakiegoś czasu, gdy ją zostawiam samą, np idąc rano po zakupy, szczeka w niebogłosy, jakby się jej krzywda działa Sad

. Piętro niżej mieszka małżeństwo z "żółtymi" papierami, czy jakoś tak, chodzi o to, że mają troche niepokolei w głowie Confused

. Raz mi już zrobili awanturę o szczekającego psa, więc idąc rano po zakupy zabieram Lunę ze sobą, na moje szczęście nie muszę jej nigdzie przywiązywać, pozwają mi z nią wchodzić do sklepu, a w jednym zazwyczaj robię zakupy, ewentualnie na rynku, ale tam problemu nie ma. Robię tak tylko dlatego, że w domu nikogo nie ma, a ci sąsiedzi z piętra niżej kilka lat temu, gdy psiak szczekał innym sąsiadom... podpalili im drzwi, później podrzucali psu trutki, a ja chcę tego uniknąć. Ale nie to jest problemem. Gdy wychodzę gdzieś na dłużej, zaprowadzam Lunę do babci, bo zazwyczaj matka w tym czasie jest w pracy, a babcia zawsze z Luną wyjdzie, bo sama też ma psa, da jej jeść, się nią zajmie. I tu jest problem. Straciłam do babci zaufanie. Kilka dni temu będąc u niej, siedziałam w drugim pokoju, oglądałam tv. Luna bawiła się w salonie, i tam też przebywała babcia i jej pies. W pewnym momencie Luna zaczęła szczekać, podeszłam po cichu zobaczyć co się dzieje. Szczekała, bo bawiłą się gumową kością, a pies babci postawił łapę na owej zabawce. Szczekała tak przez chwilkę, babcia nic nie zrobiła, nie krzyknęła "SPOKÓJ", tak jak jej radziłam, a to zazwyczaj skutkuje... Poprostu wstała i uderzyła Lunę w tyłek, tak że aż się ugięła. W tym momencie krzyknęłam, że tak się nie robi, że tyle razy mówiłam, że wystarczy krzyknąć! Babcia tylko machnęła reką i powiedziała, że psa trzeba "karać" bo potem wejdzie mi na głowę. Nic już nie powiedziałam, oprócz tego, że ma nie bić Luny jak jest niegrzeczna tylko krzyknąć "spokój". Na kilka dni to poskutkowało. Jednak dzisiaj zrobiła to samo, wmawiając mi, że tak pisze w książce o wychowaniu psa. Starałam się na spokojnie babci wytłumaczyć, że to jest gówno prawda, psa się nie bije, bo tym można wywołać tylko AGRESJĘ!!! Babcia stwerdziła, że się nie znam i po co mam psa, skoro nie potrafię być konsekwentna i go porządnie karcić. Tłumaczyć jej jak krowie na rowie, a ona i tak swoje, zupełnie jak do ściany, nie słucha mnie w ogóle. Wiem, że najlepszym rozwiązaniem jest nie chodzić tam z psem, nie zaprowadzać jej tam, gdy wychodzę, ale nie mam zbytniego wyboru, bynajmniej do momentu kiedy druga babcia nie wróci ze szpitala, czyli do 30 grudnia... Nie mam pojęcia jak do niej trafić, mama mówiła już kilka dni temu, że porozmawia sobie na ten temat z babcią, ale to też kompletnie nie skutkuje Sad

. Drugim problemem jeszcze jest karmienie Luny. Mówię ile ma dawać Lunie suchej karmy, i ile gotowanej. Babcia robi i tak swoje! "bo Luna jest głodna". A wcale tak nie jest. Z suchą karmą i dawkowaniem problemu nie ma, ale z gotowaną tragedia. Nakłada jej tyle co dorosłemu psu, a może nawet i więcej, arumentując to, że Luna rośnie i potrzebuje dużo jeść Guy with axe

. Gdy ja koordynuję to i mówię, że ma odłożyć tyle i tyle, mówi do Luny "widzisz jaką masz panią? żałuje Ci jedzenia, chce, żebyś była głodna". PO prostu wrrr. Nie wiem jak trafić do tej kobiety, proszę poradźcie mi jak mogę jej przemówić, bo już nie mam siły

.

Nie wiedziałam zbytnio w jakim dziale napisać, więć jeśli zły to z góry przepraszam Sad

Olinka

Aga co do babci to faktycznie masz problem. Wiesz zmienić jej nawyki będzie ciężko. Szczególnie, że zazwyczaj jest sama przy karmieni i zabawach. Co do jedzenia to może dobrze gdyby miała dla psa idealnie wymierzoną karmę, tylko w sumie jak gotuje dla swojego to pewnie zawsze jest więcej Rolling Eyes

A co do tego szczekania Luny to wiesz skoro cały czas robisz wszystko żeby nie była sama to jak na moment zostaje to nie wie co się dzieje. Wiesz co od jakiego czasu prawie cały czas mieszkam sama i na początku też miałam taki problem. Zazwyczaj ktoś był, a teraz musi być dłużej sam. I też szczekał. Ale przetrwaliśmy. Na całe szczęście mam wyrozumiałych sąsiadów.

Czekam na dalszy rozwój sprawy. Pozdrawiam

Gocha2606

Z babcią pewnie będzie ciężko.
Ale skoro ona się powołuje na jakieś książki i psach sprzed nastu lat, Ty możesz ją przekonać, dając jej do czytania fragment książki opartej o najnowszą wiedzę i badania - a druknij sobie Corena:

[link widoczny dla zalogowanych]

Poza tym ja bym na razie, chodząc do babci z Luną po prostu przejęła kontrole nad sytuacją.
Wiem, wiem, to babci mieszkanie i babcia tam rządzi, ale przecież możesz zachować czujność i pokazać babci, jak Ty reagujesz w sytuacjach kryzysowych, no nie? czyli żadnego zagapiania się w TV, oczy i uszy szeroko otwarte i jakby co - wkraczasz do akcji i robisz swoje.

Tu wtrącę jeszcze swoje 3 grosze:

Aga&Luna

Vigusiowa

Aga,
tak jak napisała Gocha - przyzwyczajaj małą do tego, że Ty wychodzisz więc ona musi zostać sama.
Co do podkarmiania...
Ja ma taki problem z ojcem mojego chłopaka - między innymi - rzuca mu zawsze resztki jedzenia ze śniadania, obiadu lub kolacji ( ale jest na tyle dobrze, że zdarza się to tylko wtedy jak ojciec mojego chłopaka przyjeżdża z Niemiec na urlop do domu ), ale tak czy siak Ja też mogę mówić, tłumaczyć, że nie daje się psu resztek jedzenia i co najważniejsze nie dokarmia się go między jego posiłkami czyli między 8.00 kiedy Vigo je I posiłek i między 17.00 - czyli drugim posiłkiem. Owszem daję Vigowi biszkopta czy smaczka - ale za to, że zrobi coś co od niego wymgam czyli "siad", "daj łapę" itd.
Kiedyś ojciec mojego chłopaka zrzucił Vigowi ogórka zielonego Confused

No myślałam że go rozszarpe - na szczęście Vigo ma opanowane "zostaw" więc zostawił jak mu powiedziałam.
Kwestią moich nerwów też jest właśnie to, że jak mówię iż psa trzeba nagradzać to ojciec Michała że to jest głupie i mówi mi zawsze, że jak on był małym chłopcem to też miał psa i mi opowiada i nie potrafi zrozumieć co trzeba i jak trzeba postępować z psem. Podsunęłam mu kiedyś książkę Margarity Becker i Veroniki Thiele-Schneider o Golden Retrieverach. Ale stwierdził iż to głupia książka - Ja osobiście od dechy do dechy ją przeczytałam i uważam że jest dobra.
Aczkolwiek kiedyś ją wziął i raz przeczytał coś o zaburzeniach trawiennych jakie mogą występować to aż się za głowę chycił ale no cóż podkarmia go dalej Confused

Cookie Monster

A moja opinia jest taka:
ja również jak poprzednicy uważam, że najlepszym wyjściem będzie nauczenie Luny zostawania samej w domu. Do babci nie zaprowadziałbym psa już nigdy, przenigdy. Chyba bym się zapaliła widząc, że ktokolwiek robi krzywdę mojemu maleństwu. Jeśli masz oświeconą i otwartą babcię, to argumenty do niej trafią, jeśli nie, skup się na przyzwyczajaniu Luny do pozostawania w domu. Wbrew pozorom nie jest to takie trudne i nie trwa wiecznie. Goldeny to strasznie mądre psy!

MARIOLA-JACEK

Nic dodać nic ująć zgadzam się z poprzedniczkami!Nauka psa wychodzi na dobre,

trzeba tylko trzymać się zaleceń.Nie szkodzimy psu nie szkodzimy sobie,bo ciężko jest potem patrzeć jak się męczy chory pies lub i smutny z tego powodu właściciel.Jeśli chodzi o naszego psiaka dostałam go ,a raczej odebrałam jak był już wyuczony,ale ciagle trzeba mu powtarzać szkolenia i nagradzać za dobre wykonanie.Jak idę bez niego mówię po prostu zostań,on wie i czeka(śpi)A je 2-3razy zależy lecz nie podjada,oprócz nagród na spacerze.Powodzenia pozdrawiam;-) Wink

Aga&Luna