wiara w duchy

Creff

Co do przeczuć... miewam przeczucia od 13 roku życia [z tego co pamiętam]. To takie uczucie, ze wiem, ze coś się stanie. Tylko nie wiem co. Każde przeczucie kończy się dla mnie źle.
Niedawno spotkało mnie coś tak dziwnego, a zarazem strasznego, ze opowiedziałam o moich "przygodach" mamie. Wcześniej rozmawiałam z księdzem, on z kolei poradził się egzorcysty, który zalecił abym pogadała z rodzicami.
[Często czułość na odbiór zjawisk niewyjaśnionych jest po prostu dziedziczne] No i w sumie miał rację. Mama opowiedziała mi jeszcze kilka historii o sobie, babciach, o mnie samej, których ja nie pamiętam. Pierwsze moje przeczucie miało miejsce w wieku 6 lat - "przewidziałam" mój pierwszy atak astmy- duszność. Innym razem w wieku 9 lat - wypadek ojca za granicami kraju. Egzorcysta po opisanym przeze mnie ostatnim moim przejawie przeczucia stwierdził, ze mam świetnego anioła stróża i to właśnie on pokazał mi się tamtego wieczoru. Ale o tym może innym razem...
Ogólnie nie jest mi z tym dobrze. To raczej męczące. Ale jak mam ochotę się wygadać, to robię to właśnie przez kable. Ludzie nie patrzą przynajmniej dziwnie. (:

Dobra, koniec tej litanii. Lece na miasto kupić psu żarcie. ;P

dominia1996

jak to działa? tzn. co czujesz? Ja nic takiego nie miłam...

Creff

Ja mysle, ze kazdy czlowiek przezyje w swoim zyciu cos, czego nie jest w stanie racjonalnie wyjasnic.
To ze ja miewam takie sytuacje czesciej niz inni to nic nadzwyczajnego.
Jak to czuje? Nie wiem. Na tym polega fenomen. Po prostu wiem, wiem ze cos bedzie nie tak. Ze powinnam zmienic plany, nie robic tego co mialam w planie.
Pozniej to sie zle konczy. Tak jakyb ktos mowil mojej duszy: nie rob tego.
Ale ja glupia, oczywiscie madrzejsza jestem i nie robie sobie nic z tego.

Chociaz nie... teraz juz ufam samej sobie. Albo raczej temu czemus.
Przeciez zawsze ma racje...

dominia1996

Ja chyba powinnam się do egzorcysty zgłosić

Ale od początku.

Siostra mi opowiadała co jej się przydażyło. Otóż w sylwestra były u koleżanki (w sumie chyba 6 dziewczyn było) i się pokłóciły. Dwie stwierdziły, że idą do domu. I poszły. Tylko jak szły i chciała jedna na klamke nacisnąć to klamka zaczeła się ruszać Shocked

. Dziewczyny tak się wystraszyły że przez godzine się uspokajały a ona to takie hardcory są. Pózniej w tym domu sam telewizor się włączał i wyłączał

I teraz ja mam problemy.
Wchodzę do domu. Nikogo ie było, tylko Tobi. Zamknełam drzwi i nagle mi reklamówka spadła sama Sad

tak się wystraszyłam aż mi łzy w oczach staneły.
TO nie był jedyny przypadek.
Wycierałam kiedyś Tobiemu łapy jak sami byliśmy. I on zawsze się na mnie patrzy i ma uszy "położone" a teraz patrzył sie na przedpokój i uszy postawione. I ja już panika.
Albo stałam sobie w progu mojego pokoju a okno mam na końcu. I firanka mi się zaczęła ruszać Shocked

a okno zamkniętę.
I czasami jeszcze siedze sobie w domu i czuje jak mi zimno po ręcę przechodzi albo po twarzy.
I jeszcze...
jak sama z Tobim jestem to on tak niespokojnie biegał a jak tata przyszedł to się uspokoił (Tobi)

Powtarzałm wyrazy, wiem. Ale nie umiem o tym spokojnie pisać/mówić...

emdżej

Ty tak poważnie z tym egzorcystą? Bo jak dla mnie to po prostu tak głęboko się ta wiara w duchy w Tobie zakorzeniła, że w każdym "dziwnym" zdarzeniu doszukujesz się zjawisk paranormalnych. Tam gdzie ich zresztą nie ma.

dominia1996

Przeszło mi to przez myśl ale raczej nie na poważnie.
Emdżej, chciałabym żebys miał rację. I może masz.
Bo zaczęłam to wszystko dostrzegać po spotkaniu z siostrą.
Zazdroszę ludzią którzy nie wierzą w duchy. Nawet nie wiedzą jakie to dal mnie uciążliwe.

Creff

lussi

racja

ostatnio byłam na urodzinach cioci..
i siedzę sobie <sama> w pokoiku..
a tu nagle ktoś mnie za boki łapie ! jak ja sie przestraszyłam...
no ale na szczęście to tylko kolega Very Happy

ale takie zdarzenia przyjemne nie są..
kiedyś w wesołym miasteczku, w kolejce strachów, coś mnie za ramię złapało o.O
ja miałam chyba 8 lat.. ale to było przeżycie.. potem sie bałam tam chodzić Very Happy

oczywiście to tylko jakiś człowiek Razz

amfetaminowa

dominia1996

amfetaminowa

Moja siostra w sumie mi powiedziała, że może to była ludzka postać moich obaw, strachu czy coś w tym stylu, ktoś jej coś takiego kiedyś mówił.

Sinead

U mojej koleżanki w domu straszy, a szczególnie w jej pokoju, dlatego nie lubię tam chodzić... Ale na urodziny wypadało przyjść... Zawsze jak wchodzę do jej pokoju źle się czuje, ale tylko u niej w pokoju bo w innych pomieszczeniach jest OK, no i ja tak sobie u niej siedziałam, i nagle coś mnie mocno złapało za rękę, kiedy się odwróciłam nikogo nie było, Ja się przeraziłam ale ona powiedziała że to normalne i że często tak ma... Potem opowiadała jak się same szafki otwierały itp. Najgorsze jest to że mieszka obok cmentarza Wink