Kolejny sukces treningowy

Cookie Monster

Jestem strasznie happy, bo udalo mi sie dzis wpoic mojemu Kukuniowi kolejna przydatna umiejetnosc. Jestem zwolenniczka uczenia psow wylacznie praktycznych rzeczy. Kuki dostaje dziennie jedzenie w trzech porcjach o 3 porach: o 8, 13 i 18. Karma odmierzana jest kubkiem z miarka. Czesto w weekendy sie zdarza, ze chcemy pospac dluzej. Wtedy ja albo Wojtek wstajemy specjalnie o 8 zeby nasypac karme i z powrotem hyc do lozka. Bywa, ze odstawiamy kubek obok misek i zapominamy odniesc go do kuchni. A potem o 13 schylam sie do szafki psa po karme na obiad a tam nie ma kubka, bo stoi w korytarzu przy miskach. No wiec dzis nauczylam Kukunia, zeby mi tek kubek przynosil. Pies wniebowziety, bo cos sie dzieje, a ja jeszcze bardziej. Szkolenie trwalo nie wiecej niz 15 minut, a takie ulatwienie. Teraz bedziemy tylko utrwalac. Ok, moze to i pikus, bo wszystko opiera sie na zasadzie przynoszenia, ale tu trudnosc polegala na tym, ze musial pies musial przyniesc wlasnie kubek a nie np. pilke. Chyba zaczne go uczyc zamykania za soba drzwi Wink

.
A tak z wazniejszych rzeczy, to pracujemy wlasnie nad panowaniem nad psem, kiedy jest poza naszym bezposrednim zasiegiem na duzej przestrzeni. Kocham goldeny za ich madrosc i cierpliwosc. Wojtek nazywa Kukunia malym Budda.

Paweł i Ewa

No to trzeba uchylić głowy bo wyczyn zdumiewający:)

Nasza Lana dopiero umie siad, hop, leżeć, niewolno i aport no ale ja na 11 tygodniowego szczeniaka to jesteśmy zadowoleni:)

Pozdrawiamy i życzymy kolejnych sukcesów Smile

ania76

Gratulacje!!!

evva

Ja również gratuluję. Nasz uwielbia przynosić kluczyki od samochodu. Np. mężowi nie chce się wchodzić po schodach, to woła psa, daje mu kluczyki do pyska i mówi: "zanieś pańci". i pies szczęśliwy, że ma pracę, no i oczywiście na nagrodę zawsze może liczyć w takim przypadku Smile

Cookie Monster

Wasze sukcesy tez sa zdumiewajace! Zycie z wyszkolonym psem jest o niebo latwiejsze a przez to przyjemniejsze.

Gocha2606

Cookie Monster - bardzo fajna sztuczka, tylko uważajcie, żeby młody się nie nauczył, że ilekroć przyniesie kubek, tyle razy dostanie żarcie, bo Wam potem nie odpuści Wink

Cookie Monster

Cookie Monster

Cookie Monster

Dziś chciałabym się trochę porozpływać nad mądrością goldenów. Nie przeczę, że inne pieski są równie madre, a może i nawet mądrzejsze, jednak jestem wniebowzięta tym, co obserwuję u własnego goldena. Przede wszystkim nieodpartą chęć i stałą gotowość do zabawy (=pracy). Jak ten pies się raduje, kiedy widzi, że wyciągam gadżety i przez najbliższą godzinę będą fajne zabawy, jak trupta, jak tańcuje! Najbardziej mnie boli, że moja kreatywność w wymyślaniu nowych zabaw ma swoje granice. Cóż robię co mogę. Od kiedy mi poradzono na forum zaczęliśmy iść w kierunku gier na inteligencje. Czyli wymyślamy problem, który pies musi rozwiązać, aby zdobyć upragnioną nagrodę. Od kiedy przestawiliśmy się na ten typ pracy, zauważyłam już spore postępy, które przejawiają się w coraz szybszym rozwiązywaniu nowych problemów, nie tylko w trakcie gier.Nie wiem, czy mogę to tak nazwać, ale Cookie uczy się coraz lepiej wykorzystywać swój mały rozumek. Ostatnimi czasu upodobaliśmy sobie zabawę polegającą na przynoszeniu gumowego koła w zamian za smakołyk. Podstawą jest miniaport (bo w domu) ale trudność polega na tym, że koło umieszczane jest w miejscach, z których wydobycie go wymaga pomyślunku (np, na wystającym oparciu krzesła - pies nie może ciągnąć koła w dół, lecz musi się skapnąć, że trzeba się wspiąć i zdjąć koło od góry. Albo na klamce - gdzie koło musi być zsunięte od boku itp). Przy okazji tej zabawy spostrzegliśmy jak możemy pomagać psu w czasie rozwiązywania zadania, kiedy się frustruje - kiedy się bardzo stara, ale mu nie wychodzi, bardzo przymilnym gosem mówimy Taaaak, Taaak, pięeeeeknie itp. i to działa fantastycznie - wydaje mi się, że pies czuje wówczas aprobatę dla swych działań i nie zniechęca się. Wczoraj wymyśliłam nową zabawę polegającą również na przynoszeniu koła, które jednak tym razem znajdowało się pod koszem na bieliznę (takim na pranie, plastikowym z oczkami, co to się do niego rzeczy z pralki wkłada i niesie na do suszenia). Kosz leżał do góry dnem, a pod nim koło, które dobrze było widać. Myślałam, że pies szybko sobie poradzi - przytknie do ściany i podważy nosem. Ale nie, kosz był na to zbyt nie poręczny. Zaczął więc drapać (działało w przypadku inteligentnej zabawkiz przesuwkami), popychać nosem.... Próbował z 2 minuty, w końcu się sfrustrował, chwycił za dywan i go potarmosił (dał upust napięciu) i dalej wrócił do rozwiązywania problemu. I w końcu! Wyobraźcie sobie, pies chwyta zębami za spore oczka, podnosi kosz do góry i odkłada z boku we właściwej pozycji, po czym chwyta koło, przynosi i dostaje nagrodę! Ja byłam wszoku, bo nawet do głowy mi nie przyszło, że może to technicznie tak dobrze wykonać. To co mnie najbardziej cieszy, to to, że nie zrezygnował przez łącznie ok. 3 minuty, mimo że dobijał się do celu pośredniego (koła) a nie smakołyka. Kiedy raz odktył metodę podnoszenia kosza, za każdym kolejnym razem zajmowało mu to kilkanaście sekund.
Uczymy się też rozpoznawania zabawek. Na razie pies rozpoznaje: piłkę, koło i pentelkę.Zauważyłam, że w trakcie zabaw mających coś za cel, zdarza się właśnie to, co ja nazywam frustracją - pies jakby z niemocy rozwiązania zadania lub kiedy nie rozumie polecenia, a bardzo by chciał, zaczyna fiksować - skakać, chwytać coś itd. Nie wiem, czy dobrze robimy, ale zawsze wtedy przestajemy powtarzać komendę (np. szukaj), uspokajamy psa, np. komendą siad, nagradzamy za posłuszeństwo, czekamy kilka sek. aż znów się skoncentruje, i wówczas jeszcze raz jasno wydajemy komendy.
Wszystkim gorąco polecam taką formę wieczornej rozrywki zamiast siedzenia przed telewizorem. Wiem, że od psa do psa bywa różnie i być może nie z każdym się tak da, ale radocha dla obu stron jest niesamowita. A do tego jaki człowiek dumny z psa ( i pies z człowieka). Teraz piszę tu peany na temat Cookiego, a jak tylko pojedziemy na zjazd w przyszłym roku, to nam pewnie wstydu narobi, że hej! Ale to nic, nie zawsze przecież musi być super skoncentrowany.

Dodam jeszcze, że bardzo pilnujemy, by każda chęć działania ze strony psa kończyła się jeśli nie sukcesem, to zawsze nagrodą. Czasem nie mogę się nadziwić, jak to jest, że on potrafi pewne rzeczy, których nigdy go nie uczyliśmy, a potem uświadamiam sobie, że to zwierzątko domowe myśli logicznie- i to dobrze myśli! Kiedy włoże mu coś w kufę i powiem "zanieś do Wojtka" - to zaniesie, podobnie przynosi coś dla mnie (nie raz ze spaceru wbiegał do biura z kwiatkiem dla mnie od Wojtka). Mamy z Wojtkiem taką teorię, że im więcej pies dostaje dobroci od ludzi, tym więcej chce z siebie dawać, by tych ludzi uszczęśliwiać.

Gocha2606

Jak ja lubię czytać takie posty Wink

To strasznie fajne, kiedy ludzie kombinują, jak porozumieć się ze swoi psem i szukają drogi do tego, żeby go zrozumieć i zmotywować do pracy.

Psy to nie ludzie , ale popatrzcie sami, jakie to jest podobne - jeżeli my musimy kombinować, nasz mózg funkcjonuje na wysokich obrotach i uczymy się rozwiązywania nowych zadań, dokładnie tak, jak i pies:

Cookie Monster

Gocha2606

Super

Co do otwierania szuflad, dzrwi itp, to jeżeli mogę coś podpowiedzieć, co zapobiega demolce - przywiąz do klamki/ uchwytu jakąs szmatkę i niech pies za to ciągnie.
Zamykanie - nosem albo łapą.

Skoro tak szalejecie, to może kliker i nauka kształtowania?
Czyli zabawy w "ciepło-zimno".
Można nauczyć wielu rzeczy przydatnych ( np. wyklikać otwieranie/ zamykanie szaf, gaszenie światła itp), ale też takie różne głupotki, jak na przykład to:

http://www.youtube.com/watch?v=9SaOZT7L9jg

Jerzy Włodarczyk

Cookie Monster

Idziemy krok dalej. Postanowiłam nauczyć psa, aby sprzątał po sobie zabawki. Uczymy się już od bodaj dwóch tygodni, ale nie codziennie. Muszę tu powiedzieć, że kosz na bieliznę stał się moim ( i psa) ulubionym narzędziem treningowym. No i kliker. Wojtek wciąż nie może się do niego przekonać (do klikera), jednak widzę, że postępy Cookiego w "sprzątaniu" osiągane skądinąd właśnie dzięki klikerowi, rozwiewają jego wątpliwości.
Dodatkowo postanowiliśmy uregulować zachowanie psa związane z wizytami gości lub kogokolwiek. Mieszkamy na parterze i bardzo czesto poczta zostawia u nas paczki dla sąsiadów, w ogóle często przychodzi a to woźna, a to hydraulik, a to kto inny. Zawsze ta sama bajka: pies telepie się z radości, nie daj boże pozwolić mu przywitać się z przychodzącą osobą, to ją obskakuje, obsierścia, a na koniec daje dyla na klatkę i oby dalej na ulicę, skoro już i tak jest zamieszanie. Więc zawsze chowaliśmy gdzieś psa, do kuchni, do pokoju, byle w spokoju otworzyć drzwi. Strasznie mnie to już męczyło, bo co dzwonek do drzwi to stres i dla nas i dla psa. Jednak ostatnio przelała się czara goryczy. W końcu uświadomiłam sobie, że tak dalej być nie może. Przecież to my, mieszkańcy tego mieszkania, mamy święte prawo do naszego spokoju - i pies też, ostatecznie to także jego mieszkanie, nie wspomnę nawet o stresie i/lub napięciu psa związanym z wtargnięciem na jego teren obcego osobnika, od którego jest w dodatku separowany. Postanowiliśmy więc rozpocząć trening "witania gości". Będzie się to co prawda wiązało z dłuższym czasem oczekiwania gościa na otwarcie drzwi, jednak w końcu to on ma do nas biznes, a nie my do niego. Nowy plan jest wdrażany w zycie już do 3 dni. Przed nami długa droga, ale kiedy pies w końcu zaskoczy o co kaman, to już będziemy mieli spokój z gośćmi na całe (psie) życie.

Jerzy Włodarczyk