Golden ANTY w każdej kwestii. pomóżcie!!

tytusowalady

witajcie, nie wiem czy to dobrze że zakładam nowy temat, ale potrzebuję pomocy i rad jak pomóc mojemu 4 miesięcznemu tytusowi.

tytus ma 4 miesiące, odebrałam go z domu w którym mieszkało 5 goldenów (ojciec, matka i dwóch braci + tytus), oprócz nich 8 kotów, jedna miska z wodą i jedzeniem na wszystkie psiaki i wszystkie też mieszkały na zewnątrz...
w moim domu jest od 4 dni, udało mi się go nauczyć czystości, bardzo szybko się uczy, jednak jest nieufny do wszystkiego w okół, strasznie spokojny, wciąż śpi bądź leży, takjakby życie z niego uciekło... boi się podejść do miski z jedzeniem i wodą, a gdy ktoś przechodzi obok tytus z podkulonym ogonem ucieka najszybciej jak potrafi,
gdy tylko uda się wyjść z nim na dwór, gdy przechodzi człowiek zatrzymuje się i nie chce iść dalej dopóki nie przejdzie, na widok psów bądź nawet szczeknięcia jakiegoś psiaka gdzieś za ogrodzeniem swojego podwórka, biegnie w stronę klatki i czeka aż wpuszczę go do domu, gdy jednak jakiś pies podejdzie bliżej a udało się odejść z dala od domu piszczy, wydaje bardzo wysokie dźwięki i sika pod siebie a potem przez cały okres spaceru chodzi speszony z opuszczonym ogonem.
jak mu pomóc by spacer był czymś przyjemnym a nie slalomem i ucieczką przed ludźmi i przed psami?

Majaa_

Po pierwsze pies musi wiedzieć, że może na Ciebie liczyć. Potrzebuje jakiegoś oparcia, a na razie go nie ma. Bądź delikatna, dawaj mu smakołyki. Musisz kojarzyć się mu z czymś dobrym. Może potrzebuje czasu by przyzwyczaić się do nowego otoczenia .. Spędzaj z nim dużo czasu, by przyzwyczaił się do Ciebie. Jeśli będzie już lepiej czas wyjść na porządny spacer, gdzie nie ma ludzi, psów, samochodów itp. Tylko Ty i pies.
Najlepiej będzie mieć go na smyczy treningowej. Tutaj także muszą byś smaczki, pochwały. Liczy sie cierpliwość i spokój Wink

Jeśli będzie lepiej na spacerach warto załatwić jakiegoś psiego kolege od znajomych czy coś. Na początek spotkanie w miejscu, które pies dobrze zna. Nawet podwórko. Muszą sie do siebie przyzwyczaić, nic na siłe. Niech troche ze sobą posiedzą, powęszą czy co tak chcą oczywiście w Waszej obecności. Dawaj smaczki za każde zainteresowanie się drugim zwierzęciem. Coraz częstsze spotkania i powinno być później ok. Pies powinien kojarzyć sie mu z czymś fajnym. Potrzebny tylko czas. Później wspólne spacery i później powinno być dobrze. Ważne by wiedział, że Ty jesteś jego oparciem.
Hmm.. na razie to tyle z mojej strony. Może jakiś inny forowicz Ci pomoże Wink

Pozdrawiam i powodzenia, Zuza

Jerzy Włodarczyk

sajsia

Mój psiak posiada podobną historię - dom, w którym jedynym zapachem były brudne, zasikane ścierki, dzieci biegające (a raczej raczkujące) po nich, dwa dorosłe psy i jeden szczeniaczek w kawalerce ok 30 m2. W wieku ponad 3,5 miesiąca bał się wyjść poza klatkę swojego bloku, transport do nowego, mojego domu był dla niego tak stresujący, że dostał łupieżu, od razu się przeziębił (luty), mimo, że był niesiony na rękach bał się, trząsł. Także wiem co Cię czeka - powiem tylko: dużo cierpliwości, smakołyków, zrozumienia, miłości i czasu, a wyrośnie z niego cudowny psiak. Po moim Basterze nie ma śladu z tego płochliwego szczeniaczka, jest radosny, pewny siebie i mądry. Pozdrawiam i wytrwałości życzę Wink