Gocha i Sasza

Gocha2606

Witaj Jerzy!

Czy SASZA to imię typowo męskie - bo ja wiem, zawsze wydawało mi się, że to zdrobnienie rosyjskie od Aleksandra ale też Aleksandry ( zresztą w litereturze rosyjskiej była kotka Sasza, ale nie pomnę w tej chwili u kogo - chyba u Dostojewskiego?) Wink

Zawsze mi się to imię podobało, moja suka "z domu" ( czyli od tych ludzi, którzy ją oddali do azylu) wyniosła imię SARA - ale nie pasowało mi do niej, no i jak to zdrabniać? Sarka-farka?

Pozamerytorycznie i owszem, bardzo chętnie pogadam na każdy temat - byle nie o szkoleniu i wychowaniu psów Very Happy

Jerzy Włodarczyk

Gocha2606

Jerzy Włodarczyk

Lamila

Witamy na forum Laki i ja

indiana

Witaj Gocha Smile

Gocha2606

Cześć Irena, miło Cię spotkać i tutaj Very Happy

Jerzy Włodarczyk

Gocha2606

O!
I takie podejście to ja rozumiem i pochwalam Wink

A żeby nie było, że taka hetera jestem, co tylko szkoli, szkoli, szkoli i wymaga, pozamerytorycznie pozwoliłam sobie wrzucić coś na temat mojego stosunku do psów :

http://www.goldenretriver.fora.pl/hyde-park,17/poswiateczne-opowiesci,3126.html#94308

Gocha2606

Podpuszczona przez pewnego uroczego forumowicza wstawiam sznureczek prowadzący prosto do kilku moich opowieści o Tangu i Droździe.
Tu chyba najlepiej jest wyjaśnione "who is who", bajeczka podzielona na kilka części, ciąg dalszy nastąpił, ale ponieważ wspólna przygoda moich bohaterów w rzeczywistości skończyła się - kolejnych części nie publikowałam w internecie:

http://www.pomocgoldenom.fora.pl/tematy-wolne,39/bajeczka-o-pewnym-psie,1507.html

Kto ma ochotę na baśń na dobranoc - zaprasazm do czytania Wink

Olcia(^_^)

Czytałam to ;] Bardzo fajna bajeczka ^^

Gocha2606 · Wysłany: Czw 0:53, 05 Mar 2009 Temat postu:

Opowieść o Małgorzacie i jej Małej Blondyneczce, czyli jak to się wszystko zaczęło....

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, żyła sobie mała, nieszczęśliwa dziewczynka. Dla potrzeb tej opowieści nazwijmy ją Małgorzata. (,,,dziewczynka nie była taka znowu mała, bo liczyła 176 cm wzrostu i tak znowu dawno temu to nie było, gdyż w listopadzie 2006 roku, ale wracając do opowieści...)
...Małgorzata była nieszczęśliwa, bo po wielu latach spędzonych z pewnym artystą, postanowiła wreszcie skutecznie pozbyć się go ze swojego życia, wyrzucając go z domu i z serca. Była nieszczęśliwa, bo jej mała siostrzyczka chorowała, a uczeni medycy, znachorzy i zielarze tylko kiwali głowami, bezsilnie rozkładając ręce i zalecając kolejne operacje, po których mała siostrzyczka traciła kolejne cenne części swojego małego ciałka. Kiedy wreszcie po wielu miesiącach zakończyli proceder cięcia i zszywania, mała siostrzyczka była tak słaba i pozbawiona chęci do życia, że nie miała siły ani ochoty, aby podnieść swój zadek z łóżka na krzesełko na kółkach i gdyby nie czujna opieka Małgorzaty i rodziców – zakończyłaby swój żywot jako mokra i niegustowna plama na chodniku, wyskoczywszy z okna na 8 piętrze.
...Małgorzata była nieszczęśliwa, ale pewnego dnia, przeglądając niezmierzone zasoby internetu, odkryła, że istnieje istotka bardziej nieszczęśliwa niż ona. Istotka owa, zamknięta za kratami, miała długie i brudne blond loczki, wielkie, smutne oczy i zwisające smętnie uszy. Małgorzata, patrząc na jej zdjęcia pomyślała, że tak smutna istota długo już chyba nie pożyje, a skoro tak – to mogą sobie razem pożyć krótko, ale szczęśliwie. O swoich planach poinformowała od razu chorą siostrzyczkę, która pierwszy raz od wielu miesięcy ożywiła się i orzekła :
- Musisz ją stamtąd zabrać! Jeśli tego nie zrobisz będziesz ostatnią świnią i nie odezwę się do Ciebie do końca życia!
Cóż było więc robić, Małgorzata w listopadowy, zimny i deszczowy wieczór, z obawą w sercu pojechała do tego strasznego miejsca, gdzie za kratami przebywała bardzo smutna mała blondyneczka o wielkich oczach. Blondyneczka nieśmiało podeszła do kraty i spojrzała na Małgorzatę swoimi smutnymi, miodowymi oczami, a Małgorzata....
(... wiem, powinno być – poczuła, że jej serce mięknie, wzięła blondyneczkę i pojechały do ciepłego, bezpiecznego domku, żyjąc od tej pory długo i szczęśliwie. Tak się jednak nie stało, gdyż nasza bohaterka...)
... po prostu stchórzyła, wzięła nogi za pas i z piskiem opon odjechała do ciepłego, bezpiecznego domku, przez całą drogę widząc smutne oczy pozostawionej na pastwę losu blondyneczki.
- Jesteś ostatnia świnia!!!! Nie odzywam się do Ciebie do końca życia!!! – wrzasnęła do słuchawki chora siostrzyczka, usłyszawszy o postępku Małgorzaty – Jak mogłaś ją tam zostawić taką sama, samiuteńką, w taki deszcz i ziąb!!!
- No ale... nie jest tak źle... jutro ktoś ma przyjechać o 12 i ją adoptować, więc umówiłam się, że przyjadę o 12.30 i jeśli nadal tam będzie – to ją wezmę... Ona jest duża... ona jest dzika... a ja się boję, że sobie nie poradzę... – rozpłakała się Małgorzata .
- Świnia jesteś! I mięczak! Jeśli ją weźmiesz to może czasami mieszkać u mnie – zaoferowała siostrzyczka.
- Jestem mięczak, a u Ciebie nie zostanie, bo Ty nie chodzisz i nie wychodzisz z domu
- odparowała Małgorzata.
- No i co z tego? Jak ją weźmiesz, to zacznę chodzić! A ona tam teraz siedzi taka sama, samiuteńka i marznie, moknie i się boi. Świnia jesteś i tyle – podsumowała siostrzyczka.

CDN Wink

- a w następnym odcinku będzie o tym, że Małgorzata to nie tylko ostatnia świnia, ale i głupek rzadko spotykany.
Kto dobrnął do końca części pierwszej i się nie zanudził, tego zapraszam na ciąg dalszy, który wkrótce nastąpi.

Trampeczka · Wysłany: Czw 0:58, 05 Mar 2009 Temat postu:

Świetna opowieść na dobranoc, a ja się właśnie wybieram do łóżeczka Smile

Będę czekać na kolejne części Smile

saida · Wysłany: Czw 1:01, 05 Mar 2009 Temat postu:

WOW Gosieńko Shocked

, ja już nie mogę się doczekać cdn-u i dalszych poczynań Małgorzaty Laughing

I coś mi się wydaje, że będzie nas więcej ciekawskich niż "cztery witaminki" Wink

Asti · Wysłany: Czw 1:14, 05 Mar 2009 Temat postu:

jeszcze, jeszcze - PROSZĘ.

Wyobraziłam sobie te wielkie miodowe oczy za kratami Crying or Very sad

nie mogę