Tila 22.9.08 - 12.10.10 [*]

Monika Diunowa

Dziękujemy wszystkim za słowa otuchy, powoli staramy się pozbierać po tak dla nas ogromnej stracie Sad

Tila była naszą wierną towarzyszką, była nie mal z nami zawsze i wszędzie, świetna kompanka dla naszego synka, bez niej jest pusto i cicho...
A jak to stało?Był 12 października, piękny słoneczny dzień, Marceli załapał zapalenie oskrzeli, więc wyjście z Tilą na spacerek byłoby utrudnione,mój mąż bez wahania postanowił zabrać Tyśkę do swojej firmy. Jeździła tam nie raz, teren ogrodzony, nie przy ulicy, była w siódmym niebie biegając tam po placu i pilnując wszystkiego, to była taka dzielnicowa,lubiana przez pracowników,klientów. Mąż był na placu, a Tośka zjadała żwacza gdy zadzwonił telefon na sklepie, więc Konrad poszedł go odebrać, nie było go może 3 minuty, gdy usłyszał pisk psa, wybiegł i nerwowo zaczął szukać Tili, nigdzie jej nie było! Ktoś pobiegł w stronę ulicy i leżała na niej Tila, zawołał Konrada. Mąż zebrał ją z ulicy, położył na trawie, z psyka wylała się krew, pogłaskał ją po rudym łebku i odeszła...zginęła niemal na miejscu.
Nie wiemy czemu pobiegła w stronę ulicy, czy ktoś ją zawołał czy coś jej zapachniało,nigdy wcześniej się nie oddalała, zawsze blisko nas,przywoływalna w 99% (ten 1% to woda). Konrad wyrzuca sobie, że mógł ją zawołać jak wchodził na sklep, przypiąć, zapobiec temu co się stało...Nasza kochana trenerka Jowita tłumaczy nam,że widocznie tak musiało być, że Tila już zrobiła co miała zrobić na tym świecie,że los tak chciał. Wiem że to najłatwiejsze wytłumaczenie aby zagłuszyć wyrzuty sumienia... ale chyba innego nie mamy...
Nie wyobrażamy sobie życia bez psa, dlatego postanowiliśmy adoptować goldenka, może właśnie tak miało być, może właśnie czeka na nas "ten pies", który szuka kochającego domku.

Jerzy Włodarczyk

Przykro mi. Nie da się zabezpieczyć nikogo ani niczego przed wszystkimi niebezpieczeństwami, ale warto się starać

Aga&Luna

Przykro mi bardzo, aż się łzy w oczach kręcą Sad

ania76

Ja również ze łzami w oczach współczuję Wam.. Crying or Very sad

..może rzeczywiście już czeka na Was jakaś śliczna morda do adopcji..
Życzę dużo sił i nie obwiniajcie się..!

Magda&Lucky

Tak mi przykro... Sad

Jurek nie raz pisał, że na ból po stracie psiaka najlepiej działa mała złota kulka, więc ja tak teraz napiszę

Monika Diunowa

Tilusiu minął miesiąc...a ja wciąż mam nadzieję, że to zły sen, że jednak zamachasz rudym ogonkiem, że dotkniesz mokrym noskiem, że dasz łapkę na przywitanie. Brak mi spacerów, szkoleń, brak mi Ciebie...patrzę w niebo i jestem prawie pewna, że widzę jak biegasz po obłokach...

Zdarzył się jednak mały cud i mam nadzieję, że zamieszka u nas ruda kuleczka Smile

Tośka wiem, że maczałaś w tym pazurki Wink

nicoletta · Wysłany: Śro 11:54, 09 Mar 2011 Temat postu:

Bardzo mi przykro Sad