Lekceważenie najmłodszego

Siugowa

Ja nie wiem skąd się biorą tacy ludzie, którzy decydują się na psa i nie wiedzą że bądą mieli (czasami)szkody i więcej pracy w domu. Smutne z tym labkiem. Jakie ich życie jest puste. Ja wyjmuję kłaka z kawy i pije dalej. Przykro mi też było gdy kobieta oddała spaniela bo mąż miał dość walającej się sierści a za kawałek widzę ją z małym labkiem ( a włos twardszy). U nas w domu pojawił się pies nie dlatego, że chciały go dzieci. I nigdy bym się nie zdecydowała na psa w domu gdybym sama nie chciała go mieć. Przerabiałam już rybki i chomika. O dziwo z psem jest lepiej, bardziej się zajmują Bajką. Dzieci wiedzą że w każdych planach wyjścia trzeba uwzględnić "manie"psa. I pojawiać się w miejscach gdzie możemy być całą rodziną ( czyli z psem).
A to że moje chłopaki nie zajmują się technicznymi stronami posiadania psa (jak zakup karmy) to nasz wybór, dorosłych.
Mój kundelek był wspaniałym psem i też nas kochał. Bajka jest jednak bardziej hm wyrafinowana. Cwaniacko wie co od kogo może otrzymać. Podziwiam ją za to. I wciąż się siebie uczymy.

kesse

a ja tylko czytam i czytam i ciagle mam usmiech na buzi ze tak Wam dobrze ze soba...

Kasiu oby wiecej takich ludzi jak Wy.

Siugowa

Zawstydziłaś mnie.
Ja zwyczajnie (mimo wszystko, przecież wiesz) chcę mieć szczęśliwą rodzinę.

Siugowa

Po kilku dniach pilniejszej oberwacji (przyznaję się bez bicia- bez spisywania) czego nasz pies oczekuje od poszczególnych członków rodziny nic odkrywczego nie napiszę. Trudno trochę rozgraniczyć bo np. spacer często wiąże się z zabawą ale próbuję.
Ja jestem od wszystkiego. Kolejność mniej więcej taka: mizianie, jedzenie, spacer, zabawa.
Krzysiek: spacer, jedzenie, mizianie za to nie ma zachęty ze strony psa do zabawy.
Michał: zabawa, spacer, mizianie
Paweł: zabawa w trakcie spaceru, zabawa zainicjowana przez Pawła.
O to chodziło?
Wszystko się też wiąże ze schematem dnia do którego Bajka jest przyzwyczajona (i my też)
Rano spacer z Krzyśkiem, który potem daje jej śniadanie. Po jego wyjściu do pracy jestem zaprowadzona przez psa do chlebka. Coś ode mnie chce "co chcesz?" i marsz z kółkami (sprawdzanie czy aby idę) do kuchni i pokazanie słoja z suchym chlebem, skórkami od chleba. Kawalątek zawsze dostanie. Potem różnie w zależności od pogody i planu zajęć chłopaków. Chodzą na różne zmiany i np. jednego dnia jeden kończy zajęcia a drugi zaczyna Evil or Very Mad

. Spacer z psem - Paweł tu się świetnie sprawdza bo razem biegają, bawią w chowanego itp i pies to lubi. Ja też, bo jest wtedy bardziej "na chodzie". Bajka znaczy. Przychodzi Michał, idzie z nią na siku. Potem Paweł ze szkoły i Krzysiek z pracy. Długi spacer. Kolacja, spanie, ostatni spacer z Krzyśkiem i spanie. To mniej więcej schemat dnia. W tej chwili jestem w domu więc spacerów jest więcej i b. sporadycznie się zdarza, że Bajka prosi o wyjście, jest często wyprowadzana. Szkoleniem w domu zajmuję się ja. Dzieci doskonalą "stójkę". Nie wiem co jeszcze. ?
Zaskoczyło mnie w tym, że w domu Bajka się nie bawi z Krzyśkiem bo tego nie widziałam wcześniej.

bobek

tak o to chodziło Smile

Teraz opiszę co zauważam Smile

Siugowa

Zaraz przeczytam Twojego posta jeszcze raz bo miałam zamieszanie w domu ale w poprzednim swoim bardziej się skupiłam na tym co pies chce od nas z osobna i jako takim naszym dniu. A nie napisałam o wychowaniu Bajki.
Bajka niemal nic nie dostanie z ręki dopóki czegoś nie zrobi np. "turlaj". Pędzi po chlebek ale np. daję komendę "daj głos" i dopiero chlebek.
Przywitanie (jakoś obyło się bez smyczy w domu) dzieci to siad psa i 2 piątki. Bo były ślady na policzkach. Zapięcie smyczy przed wyjściem- siad, przed drzwiami też, pan pierwszy itd. Nasz posiłek- zawsze bez psa, nawet nie żebrze, śpi u siebie. Myślę, że w ciągu dnia ma dużo zajętego przez polecenia czasu. Przypominanie starych i uczenie nowych rzeczy. Korzystam z rad i gdy siedzę w kuchni a Bajka idzie za mną też ma zajęcie. Rzucenie czegoś - przynieś, zostaw, rzucenie, zostań, przynieś. I coraz częściej ten kontakt wzrokowy Very Happy

To wszystko jest. Tylko mi się nie napisało. Czytam bobkowe i innych rady i się uczę.

bobek

ok to oznacza że wszystko jest bok w wychowaniu rodzinnym Smile

brawo .

Wróciłam więc do początku twoich zapisków .

Siugowa

Po tych dniach obserwacji: nie jest źle. Chociaż większe zwracanie uwagi Bajki na Pawła przynosi rezultaty. Martwiło mnie, bo mi dziecko przeżywało, że pies go ignoruje. Nie chcę i nie wymagam żeby najmłodszy zajmował się technicznie psem. Wystarczyły nawet te intensywniejsze powitania powrotu Pawła i już jest inaczej. Nie potrzeba wcale tak dużo jak się okazuje. Pawcio jest zadowolony. Wiemy, że ja będę "pierwsza" i jak siedzimy na podłodze to pies podejdzie najpierw do mnie (najczęściej). Nie zmienimy "układu", każdemu to odpowiada. Pozostaje więc dalej ciągnąć to co teraz i będzie jeszcze lepiej.
Paweł wymyślił zabawę w pstryczki. Ustawia w rzędzie kulki suchej karmy, Bajka już wie- czeka na przeciw już na ugiętych łapach. Pstryk - lecą listki karmy i jest polowanie. Koniec, ostatni z ręki i wolna. Patrzę jak się wszyscy uczymy i myślę, że fajnie tak się docierać, mimo że się niby znamy. Dzieci uczą się od nas, my od nich. Słyszę jak chłopaki łagodnie modelują głos mówiąc do Bajki przy mizianiu. Fajnie jest mieć dzieci i psa.

saida

bobek

Siugowa

Czuję się pochwalona Very Happy

Dużo mi się namieszało ostatnio w życiu i chciałabym to zebrać wszystko ładnie do kupy. Zaczynam od mi najbliższych. Gdzieś w tym wszystkim jestem ja z własnymi potrzebami.
Ale temat zostawmy jak na razie otwarty.

a gdzie mam pisać o dostawianiu Bajki do nogi, bo Koza lata jak została nauczona z obchodzeniem od tyłu i nie mogę jej nauczyć nowego, że łatwiej jej tyłek przesunąć w tę czy w drugą stronę niż latać dookoła

saida

kesse

ja tez chetnie poczytam Smile

indiana