Uparty golden nie chce chodzić .

Cortina

Widocznie pies się czegoś wystraszył za bramką (jakiś większy pies na nią naszczekał, samochód głośno pracował itp) i teraz się boi. Twoim zadaniem jest "odczarowanie" bramki i terenu poza nią Smile

Od dziś bawcie się tylko przy bramce- ma być miło, przyjaźnie i smakołykowo Smile

Możesz ja nawet karmić z ręki przy bramce. Wszystko w zabawie Smile

Jak psiak nie będzie zestresowany możesz trochę uchylić bramkę i dalej zabawa, smaczki-same przyjemności. Psiak ma skojarzyć bramkę z rzeczą przyjemną a nie straszną Smile

Za każdym ćwiczeniem bramkę uchylasz coraz bardziej i zaczynasz się coraz bardziej zbliżać do bramki (dla bezpieczeństwa szczeniora polecam trzymanie jej na smyczy). Codziennie po troszeczku, obserwując psa zbliżacie się do otwartej bramki aż w końcu wyjdziecie poza nią. Poza bramą tez warto kontynuować zabawę. Warto nauczyć psa koncentrowania uwagi na sobie (jako przewodniku). Z czasem psiak przełamie strach za pomocą zabawy, smaków i zaufaniu do właściciela Smile

Aniu tylko pamiętaj-nic na siłę. Jeśli zobaczysz jakąkolwiek oznakę strachu zajmij Emi zabawą, ale nie pocieszaj, nie głaszcz(to forma nagrody, głaszcząc ją gdy się boi pogłębiasz go bo ją chwalisz "a skoro pańcia chwali to znaczy, że dobrze robię")! I ćwiczyć ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć Smile

Kilka razy dziennie po kilka minut, zawsze należy kończyć sukcesem Smile

Jeśli Emi w końcu zdecyduje się sama wyjść za bramkę-pochwal ją, ale nie rób sensacji, pies musi zrozumieć, że to, co zrobił jest normalne, ale pańcia chwali więc dalej tak będzie robił Smile

Życzę powodzenia i zdawaj relację Smile

AniaEmi

dziękuję bardzo Smile

zaczynamy od dziś wcielać Twoje rady i wszystko co przeczytałam na ten temat na tym forum... Faktycznie nieświadomie wysyłaliśmy jej sprzeczne komunikaty, głaszcząc kiedy siadała, cofając się do niej i zezwalaliśmy aby to ona kierowała spacerem (jeżeli tak to można nazwać).
Konsekwentnie będziemy stosowały się do wskazań i na pewno dam znać jak nam idzie

sowieoko

Witajcie po dłuższej przerwie. Chcę się z Wami podzielić lepszymi wieściami Smile

Nie wiem co jest dokładnie przyczyną zmiany zachowania Loli ale jest dużo lepiej (tfu, tfu, oby nie zapeszyć). Być może jest to związane z wiekiem, za dwa tygodnie Lola skończy 7 miesięcy a być może ze zmianą diety? Sama nie wiem ale jedno jest pewne, jest lepiej! Jak już wspomniałam, po konsultacji z wetem przeszłam na jedzenie gotowane dwa razy dziennie. Do tego porcja witamin i preparatów na stawy. Efekt - pusta miska przy każdym posiłku a wcześniej karma nie dość, że musiała być dosmaczana to jeszcze zostawała w misce. Były próby różnych karm ale po prostu Lola nie chciała ich jeść. Teraz obie jesteśmy zadowolone, choć nie ukrywam, że mam więcej obowiązków w związku z codziennym gotowanie ale czego się nie robi dla ukochanego psiaczka Smile

Pierwsze co zauważyłam to to, że po gotowanym Lola mniej sika, wcześniej karmę musiała popijać dużą ilością wody i chodziłyśmy na dwór 6-7 razy dziennie. Teraz chodzimy 4 razy Smile

Widzę, że pojemność pęcherza zwiększyła się bo na urlopie spaliśmy do ok. 8.30 i Lola spała razem z nami Smile

Wieczorem ostatni raz wychodzimy ok. 20.30 i to teraz w zupełności wystarcza. No i najważniejsze...zaczęłyśmy spacerować

Nie są to jakieś spore dystanse ale jednak odchodzimy od bloku. Średnio spacerujemy 30-40 minut więc myślę, że nie jest źle. Zauważyłam, że w chłodne dni Lola chętnie chodzi natomiast jeśli jest upał to dalej przechodzimy tylko na drugą stronę ulicy i nie chce dalej iść. Czekam więc z niecierpliwością na jesień i zimę Smile

Problem pojawia się jeszcze kiedy Lola widzi, że zmierzamy do klatki. Siada i nie chce iść ale i na to znalazłam sposób. Puszczam smycz z ręki i biegnę do ławki. Lola biegnie za mną i siedzimy chwilkę, później biorę smycz do ręki, mówię "idziemy" i mała jakby nigdy nic wstaje i pięknie idzie do klatki Smile

Bez szarpania i ciągnięcia. Na smyczy trochę ciągnie ale mam już przynajmniej okazję by z nią ćwiczyć ładne chodzenie. Ogólnie jestem bardzo zadowolona choć czasami problem powraca. Jestem jednak dobrej myśli Smile

Pozdrawiamy.

Cookie Monster

No to super. Dobrze, że Lola trafiła na cierpliwą i równie upartą panią

Wiadomo, że maluchy cały czas się kształtują i widocznie Lola potrzebowała swojego czasu.

Duśka@Frida

Gosiu, jak miło to czytać... Very Happy

To świetnie, ale oczywiście życzymy dalszych postępów. Very Happy

Brawo.

JAGODA & BAJER

Wielkie brawa!

To już duży postęp, a dzięki temu nabierzesz chęci do dalszej pracy z Lolą.

sowieoko

Dziękuję Wam serdecznie za miłe słowa Smile

Właśnie wróciłyśmy z kolejnego 30 minutowego spacerku

Jest chłodno, popadał deszczyk i szło się super. Lola bardzo dłuuugo wącha trawę i ciężko ją od tego odciągnąć ale jak idziemy główną ulicą to trzyma się ładnie nogi i idzie na luźnej smyczy. Gorzej jak na horyzoncie pojawi się pies...ale nad tym pracujemy. Nawet nie wiecie ile taki spacer potrafi przynieść radości Very Happy

Po tylu miesiącach zwątpienia w końcu pomału zaczynamy spacerować a fakt, że osiągnęłyśmy to bez bicia, kolczatki itd. sprawia, że czuję się dobrze, nawet bardzo dobrze

Dzisiaj rano jedna z moich sąsiadek postanowiła dać mi "dobrą radę" odnośnie oduczenia psa ciągnięcia na smyczy. Otóż wg niej należy psa złoić porządnie smyczą i wtedy będzie ładnie chodził! Twisted Evil

Normalnie otworzył mi się w kieszeni nóż, którego nie noszę...Powiedziałam, że pieska nie biję a ona na to, że powinnam zacząć bo go nic nie nauczę. Masakra. Najgorsze jest to, że ona miała setera i tak właśnie go "uczyła".
A jeśli chodzi o cierpliwość i upartość to faktycznie coś w tym jest...odkąd prawie sześć lat temu rozprawiłam się z pewnym intruzem, który zaatakował moje ciało nie zdarzyło mi się jeszcze abym jakiejś sprawy nie doprowadziła do końca a pokłady cierpliwości jakie teraz w sobie noszę czasami zadziwiają mnie samą Smile

Pozdrawiamy i liczymy na trzymanie kciuków, wszak jeszcze długa droga przed nami ale przynajmniej bitwa jest już wygrana

Booki

Hej! U nas praktycznie to samo z tym, że Tula ma dopiero coś ponad 3 miesiące. Jak wychodzę z nią razem z bratem, to idziemy do parku, na wały wiślane lub na pobliskie ogródki działkowe, a psina idzie wszędzie, a często jak się oddalimy to podbiega... Zastanawiamy się nawet, czy w tym wieku powinniśmy ją prowokować do takiego wysiłku, jakim jest taki długi spacer (gdzieś czytałem, że teraz to 5-10min max.). Jak myślicie?
Jednak jak wychodzę tylko ja (lub tylko brat) ciężko jest zrobić rundkę dookoła bloku. W pewnym momencie siada tyłem do mnie tak sztywno, jakby z wyczekiwaniem... i takie przystanki co parę metrów... Jak ją spuszczamy ze smyczy to podbiega, gdy widzi, że się oddalam, a tak to ciągle swoje. Smile

sowieoko

Witajcie po dłuższej przerwie Smile

Wracamy z nowymi informacjami o Loli. Na szczęście problem niechodzenia powoli odchodzi w niepamięć Smile

Czasami Lola sobie przypomni, że należy się położyć ale nie jest to już tak uciążliwe. Odchodzimy od domu na coraz dłuższe spacery, poznajemy miasto i wydaje mi się, że bardzo jej się to spodobało. W sobotę nie było nas ok. dwóch godzin Smile

Każde wyjście dostarcza Loli dużo nowych wrażeń i ostatnio zauważyłam nawet uśmiech na pysiu podczas zakładania szelek a przypomnę, że kiedyś w ogóle nie chciała wychodzić z domu.
Mam jednak jedno pytanie, liczę na pomoc Gochy, mianowicie co robić by skupić uwagę Loli na mnie podczas tych spacerów. Obecnie w domu czy pod blokiem potrafię sprawić by na słowo "uwaga" popatrzyła mi w oczy ale na tych dłuższych spacerkach jest tak zaaferowana nowymi miejscami, zapachami itd., że nie ma szans by chciała ze mną współpracować. Udaje głuchą Smile

Jest strasznie nakręcona a ja chciałabym ją trochę wyciszyć. Czy jest na to jakiś sposób? Czekam na wszelkie rady i pozdrawiam Smile

Duśka@Frida

Gosiu, cieszę się, że Lola zaczęła czerpać przyjemność ze spacerów, a Ty z nią. Wink

Co do problemu utrzymania jej uwagi... - trzeba pamiętać o stopniowaniu trudności, tzn. ćwiczyć to skupienie w coraz bardziej rozpraszających warunkach... (najpierw tam, gdzie łatwo, potem z jakimś małym rozpraszaczem... i większym...) Wink

Poza tym warto zadbać o to, aby pies chciał się interesować panem. Spacer ma być fajnym doświadczeniem dla psa, a źródłem fajnych rzeczy ma być przewodnik - a to rzucamy kijek, a to się chowamy, a to wyciągamy jakąś ulubioną zabawkę, smaczka za uwagę i wykonanie komend... itp. Ale Gocha z pewnością opisze to dokładniej... Very Happy

sowieoko

Duśka dziękujemy za odpowiedź Smile

Jeśli chodzi o stopniowanie trudności to tak właśnie robię. W domku idzie nam super, jest skupienie, ćwiczymy komendy itd. w zamian za smaczki, zabawę. Natomiast na zewnątrz Lola głuchnie Smile

Dzieje się tak jak spacerujemy bo gdy tylko wchodzimy do jakiegoś parku czy gdzieś gdzie spuszczam Lolę ze smyczy to wtedy nie odstępuje mnie na krok bo wie, że zaraz wezmę jakiegoś patyczka i będzie gonitwa za nim. Za patyczka zrobi wszystko, smaczki na zewnątrz ją nie interesują. Ale gdy tylko wracamy Lola znowu głuchnie, ma swój świat i pani nie jest jej do niczego potrzebna... Confused

No nic będziemy dalej próbować, pozdrawiamy.

BALDUR

Życzę wytrwałości Smile

sowieoko

Miałam nadzieję, że temat już przynajmniej u nas nie powróci a jednak...Wraz z nastaniem wiosny i ociepleniem Lola od nowa przestała chcieć chodzić...Sytuacja identyczna jak w zeszłym roku, zero zainteresowania dłuższym spacerkiem, załatwi się i najchętniej siedziała by sobie w cieniu lub leżała i obgryzała patyczka. Jak ją chcę zabrać dalej to od razu "osiołek" i ani rusz. Jak lekko szarpnę za szelki to przejdzie kawałek i znów postój. Nie chce nawet dojść do parku, w którym spędziłyśmy całą zimę, gdzie ma możliwość biegania luzem, pełno patyczków pod nosem...Nie wiem czy jej faktycznie jest za gorąco, czy jej taka temperatura nie odpowiada? Już myślałam, że wszystko będzie ok bo jesień i zima były wspaniałe i nagle z dnia na dzień taka zmiana...Być może cieczka i te krótkie spacerki przez trzy tygodnie osłabiły jej kondycję bo faktycznie widzę, że jest zmęczona, sapie, dyszy jak trochę uda się przejść i wtedy nie chce wracać tylko siada lub kładzie się tam gdzie stoi i nie można jej ruszyć. Ani jedzenie, ani jej ulubiona świnka, nic ją nie interesuje a jak wracamy do domu to od razu kładzie się i śpi. Boję się o nią i żal mi jej jednocześnie. Nie wiem dlaczego się tak dzieje, widzę dużo starsze psy, które chodzą ładnie na spacery i jest mi przykro, że u nas znów powtórka z rozrywki...

Duśka@Frida

Gosiu, sądzę, że techniki przekonywania, zachęcania psa masz już opanowane doskonale i skoro nie działają, to pomyślałam... że może Lolcia ma jakiś problem zdrowotny (oby jednak nie). Może trzeba to dokładniej zbadać... (serduszko, stawy... itp)?

sowieoko

Madziu ja też o tym pomyślałam i właśnie dzisiaj wybieramy się na kompleksowe badania, w tym echo serca. Przebadam też tarczycę, zrobimy badania krwi wszystkiego co tylko możliwe. Trzymajcie kciuki aby to jednak nie były problemy ze zdrowiem...